Recent activities

Exhibitions

2006


Kunstenaarscentrum Bergen


Ruimte, podium voor kunstenaars, Amsterdam



2007


Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven


Galerie De Kapberg, Egmond aan den Hoef



2008


Atelier Harrie Kuijten, Groet


Nederlandse Kring van Beeldhouwers, Gulpen


Kunstenaarscentrum Bergen


Kunstroute Zijpe


Kunst10daagse Bergen



2009


Museum Kranenburgh, Bergen


Kunst10daagse Bergen



2010


Schok, Schoorlse Kunsten


Projekt 072, Alkmaar


Kunst10daagse Bergen


Galerie Zinc, Bergen


Kunstenaarscentrum Bergen



2011


Projekt 072, Alkmaar

National Annual Art Fair Amsterdam


Kunst10daagse Bergen

Galerie Zinc, Bergen



Lecture

On Friday October 28 2011, in the Artists Center Bergen, Aad Hoetjes clarified his development as a sculptor with a long range of photographs, not only showing his shift of styles in the last 20 years – from organic shapes and surrealistic figures to rather architectonic but still corporal structures - but also, and more revealing for the unique character of his work, the change of appearance of each single sculpture, when shown from different angles. He called his own deductions from this quality "rather cliché": “nothing is what it seems to be”, “there’s no certainty but uncertainty”, “everything is 1, 2, 3”. Not very original, he said, “but exciting for me, because I gave these phrases a shape that didn’t exist before”.
As an extra he explained his own taste and preferences in art. I dislike easy, slick realism as much as imitation of existing art, he said. And the exhibition of lost but recovered items, which is an accepted practice nowadays, may be very interesting or even beautiful, but is not art at all. Art has to be invented and made by the artist him- or herself, and I prefer it to be a riddle that’s difficult to solve. Apart from that there’s no law or rule it has to obey, he concluded. And the term "abstract" for art is misleading. Abstract art doesn't exist. There's only a difference between figurative and non-figurative art, and even that is not essential. Both can be good or not good.


2012

sculpture gallery and garden "15a", Lochem


Schok, Schoorlse Kunsten


Atelier Harrie Kuijten, Groet



2013

Artists Centre Bergen


Kranenburgh, cultural outdoor place, Bergen


Sculpture Gallery and garden "15a", Lochem


Society Arti et Amicitiae, Amsterdam


Frankenstate, The ten-day Bergen Art Festival




2014


Arti et Amicitiae, Amsterdam

15A, Galerie en beeldentuin, Lochem (Gelderland)

Hortus Botanicus, Haren (Groningen)


Kranenburgh, culturele buitenplaats, Bergen-nh



2015

Kranenburgh, culturele buitenplaats, Bergen-nh


Society Arti et Amicitiae, Amsterdam


15a, galerie en beeldentuin, Lochem

Kunst10daagse Bergen

During the ten-day art festival of Bergen, from Friday 16th to Sunday 25th of October2015 filmproducer Ineke Brinkmann showed in her private domain work of the internationally renowned painter Siet Zuyderland and his befriended Dutch sculptor Aad Hoetjes.



2016

Speach

On June 26 2016 Aad Hoetjes opened the overall exhibition "dreamed space" of Siet Zuyderlands work in the cultural outdoor place Kranenburgh in Bergen-NH, with the following speech.


Het is me een groot genoegen om hier een boekje te mogen opendoen over Siet Zuyderland.
Siet Zuyderland, geboren in 1942, en getogen, gepokt en gemazeld in Amsterdam, voorzag vanaf zijn 15de jaar in zijn eigen levensonderhoud, inclusief de kosten van het tekenen naar naaktmodel bij een zogeheten Vrije Academie in de rosse buurt bij de Nieuwmarkt. Toen hij de resultaten daarvan trots aan zijn ouders liet zien, kwam daar abrupt een einde aan, maar hij zag al gauw kans om in een onschuldig buurthuis aan de Polderweg een serie groene naakten te schilderen, waarmee hij zich aanmeldde bij de Kunstnijverheidsschool, die later de Rietveldacademie werd. Daar werd hij aangenomen, nadat hij op de vraag waarom hij alleen maar groen schilderde, naar waarheid antwoordde dat hij alleen maar de beschikking had over een tube gele en een tube blauwe plakkaatverf.
In 1962 studeerde hij af, en nam hij voor het eerst deel aan een groepstentoonstelling die, toeval bestaat niet, georganiseerd werd door het KunstenaarsCentrum Bergen in de villa Kranenburgh, nagenoeg op de plek waar wij ons op dit moment bevinden.
Zijn eerste solotentoonstelling kreeg hij 4 jaar later in De Brakke Grond te Amsterdam. Daarna ontving hij 3 maal de Koninklijke Subsidie voor de schilderkunst, zodat hij onbezorgd kon werken aan de series waarmee hij bekendheid verwierf:
In 1974, na voltooiing van de serie gevangenissen, bij zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum van Amsterdam, had hij al 16 solotentoonstellingen achter de rug, waarvan 4 in het buitenland.
In de jaren daarna bezocht hij over de hele wereld een groot aantal steden die over metrostations beschikten. In die ondergrondse tunnels en ruimtes maakte hij gedetailleerde werktekeningen en schetsen die hij na terugkeer in Amsterdam gebruikte als opzet voor een serie van 18 olieverfschilderijen.
In 1978, toen ook deze geëxposeerd werden in het Stedelijk Museum, werd de serie in haar geheel aangekocht door Galerie Lens Fine Arts in Antwerpen. Drie van deze doeken zijn hier nu voor het eerst opnieuw te zien. De maker zelf kan bijna niet geloven dat hij ze eigenhandig gemaakt heeft.
Ook de Cibachrome-kopieën van deze serie, die 30 jaar lang als kijkkasten te zien waren in het metrostation van Amsterdam Centraal, staan inmiddels te boek als onvervangbare kunstwerken, maar de originele doeken overtreffen alles.
Na deze metro's schilderde hij de serie kamers zonder deuren en de beroemde, bijna abstracte serie "sloten": Zeer nauwkeurige, uitvergrote weergaven van de sloten op de celdeuren van gevangenissen.
En daarna volgde een reeks van vervallen gevels op Coney Island bij New York, die de overgang aankondigden naar een meer gevoelsmatige, improviserende, maar nog steeds gewapende stijl. Voor meer informatie daarover raad ik u aan het boek " gedroomde ruimte" aan te schaffen, dat geheel aan het werk van Zuyderland gewijd is en voor iedere liefhebber onmisbaar.
Voor uitgebreide analyses is nu geen tijd. En ik heb ook nog niets gezegd over het meest recente werk, dat hier de komende maanden voor het eerst te zien is.
Maar eerst moet ik u nog op iets anders wijzen. In de vitrines en ook her en der tussen de schilderijen, treft u straks teksten en gedichten aan van Bernlef, de schrijver wiens roman "Hersenschimmen" een wereldsucces werd, en die meer dan 40 jaar intensief met Siet Zuyderland bevriend was en vaak samen met hem op reis ging. In een van de vitrines zie je een foto met twee door de wol geverfde jongens die van de prins geen kwaad weten.
Niet lang voor Bernlefs overlijden in 2012 verscheen het bovengenoemde boek "Gedroomde Ruimte". Het voorwoord is van Bernlef, evenals een aantal essays en gedichten. Meteen in de eerste zin citeerde hij een verhelderende uitspraak van zijn vriend, namelijk: "Een goed schilderij, daar kun je in", en vervolgens legde hij uit dat Zuyderland hiermee geen perspectivische illusie bedoelde, maar een persoonlijke confrontatie met het innerlijk van de maker.
Voor mijzelf betekende dit bij het zien van zijn werk vaak een regelrechte sensatie, waardoor ik meegezogen werd in een raadselachtige wereld waar je niet op uitgekeken raakt.
En nu tot slot.
Na het voorgaande zal het niemand verbazen dat Siet Zuyderland naast zijn exposities ook grote opdrachten kreeg, van theaters, architecten en overheden. Zo ontwierp en vervaardigde hij eigenhandig het grootste naadloze doek dat ooit in Nederland geschilderd is: Het brandscherm (12 x 14 meter) van Theater Carré in Amsterdam, Het wordt niet meer gebruikt maar hangt nog steeds hoog in de coulissen en is dus helaas onzichtbaar.
Ook was hij tientallen jaren docent aan verschillende kunstacademies; en werd er zowel door de landelijke als de internationale pers een groot aantal publicaties aan zijn werk gewijd.
Waarom is hij met zo'n carrière niet wereldberoemd geworden?
Om te beginnen was hij vanaf het begin zo geobsedeerd en gedreven door zijn unieke talent, dat andere ambities niet bij hem opkwamen. Hij heeft ook nooit deelgenomen aan stromingen of nieuwe stijlen in de kunstwereld. En bovendien werd hij 20 jaar geleden fysiek uitgeschakeld door een ernstig defect aan zijn hart. Men verwachtte toen, dat hij niet meer dan nog een jaar of 5 te leven had. Maar wonder boven wonder werd hij 11 jaar later gered door een harttransplantatie.
En ook daarna bleef het bij zijn karakter horen, dat denken gelijk is aan werken. Potlood en penseel zijn nog steeds de belangrijkste media voor alles wat hij te melden heeft. Maar de inhoud veranderde wel degelijk, en zijn enige doel bleef kwaliteit, zelfs wanneer het om niet meer ging dan de weergave van een prop papier of een aangespoelde schoen op het strand.
De expositie die u zo meteen gaat zien levert daar indrukwekkende bewijzen van.
De vormen werden steeds dynamischer en losser: Sluizen, deuren en bruggen gingen over in abstracte ruimtes, die op hun beurt weer plaats maakten voor surrealistische plattegronden en uiteindelijk resulteerden in onbeschrijfelijke reizen door de doolhof van de inwendige mens, met als kroonjuweel het nieuwe hart.
Verleden, heden en toekomst zijn niet meer te onderscheiden. Het weefsel van de tijd vertoont veel craquelé en lokt je langs onnavolgbare wegen, met kleuren en vormen die fantasie en verbazing de vrije loop laten.
Ik ben er van overtuigd dat het toppunt van zijn roem niet meer nodig heeft dan tijd. Geduld dus. Knoop dat maar in uw oren.
En geniet intussen van het Raadsel Siet Zuyderland.
En zegt het voort: De gedroomde ruimte is geopend.
Dank voor uw aandacht.
© Aad Hoetjes

Exhibitions

Kranenburgh, culturele buitenplaats, Bergen-nh

Beeldentuin De Kunstkwekerij, Wognum

2017

KUNSTHAL 45, Den Helder


2018

Pulchri Studio, Den Haag